கைசேர்

இனி வரும் காலம் இளைஞர்களால் கட்டமைக்கப்படும் என்பதை கூறியும் அவர்களை அழைத்தும் பாடுகிறது இந்தக் கவிதை

இன்றைய மாணவனே !

நாளைய இளைஞனே !

இந்தியா உலகரங்கில்

இன்றியமையாது இருக்கவேண்டும் !

அதற்காக இயன்றவரை 

 நீ இயந்திரமாக வேண்டும் !

எதற்காகவும் நில்லாமல் 

நெடுந்தூரம் ஓடவேண்டும் !

காட்டுப் புலிகள் 

கட்டுத்தறியில் இருக்கலாமா?

பாட்டுக் குயில்கள் 

புல்லாங்குழலை யாசிக்கலாமா?

எல்லாமே உன்னிடத்தில் 

இருக்கின்றது எண்ணிப்பார் !

சொல்லாமல் ஜெயிக்கும் 

சோதனையைப் பண்ணிப்பார்!

விரிசல் விட்ட 

வரண்டபூமியிலும் ஒருநாள் ,

விருட்சம் விட்டு 

ஆலமரம் வளரும் !

உதிர்ந்து போன 

இலைகளும் ,வசந்தத்தில் 

ஊஞ்சலாட மீண்டும் 

பூமரம் சேரும் !

உலகமே நில்லாமல் 

சுழன்று கொண்டிருக்க ,

உதிரமும் நில்லாமல் 

உயிர் பாய்ச்சிக் கொண்டிருக்க ,

நீமட்டும் நின்று 

இளைப்பாறுவதென்ன நியாயம் ?

ஓய்வெடுக்க மீன்கள் 

நீர்விட்டுப் போவதென்ன சோகம் ?

உனது வியர்வை ஊற்றிப் 

பயிர் சமைக்க வா !

உனது உதிரம் பாய்ச்சி 

கயிர் திரிக்க வா !

உன்னுடைய கால்கள் 

பல விளையாட்டுகளைப் பந்தாடட்டும் வா!

உனது தோள்களில்  

பல தொழில்களைச் சுமக்க வா !

உனது கைக்கொண்டு 

பலதொழில்நுட்பம் ஆள வா!

உன்னுடைய சிரங்களில் 

இறங்கா மணிமுடியை ஏந்திட வா !

உன்னுடைய முயற்சிகள் 

வாகை சூடட்டும் ,

உனது தாழ்ந்த கழுத்து 

தலை நிமிரட்டும் ,

உங்களுடைய கைகள் 

சங்கிலியாய் கோர்க்கட்டும்!

உங்களையே ஒளியாய் 

நம்பியது தேசம் !

உங்கள் உருவங்கள் 

அணையா சோதியாய்

அந்தரத்தில் ஒளியை 

அள்ளி வீசட்டும் !

நீங்கள் கண்ணிலும் 

ஒளிக்க வேண்டும்!

எங்கள் காதிலும்

ஒலிக்க வேண்டும்! 

இனி வரும் காலம் ,

இளைஞர் காலம் !!!