தமிழன்னை

தமிழுக்கும், தமிழருக்கும் அன்னையான தமிழன்னையைப் பற்றிய கவிதை

 

பொதிகை மலை ஈன்று ,

முதுமுனியால் வளர்ந்து ,

பொங்கி வந்த தமிழாற்றில்

சங்கம் என்னும் நாவாய்

தொல்காப்பியக் கரை மோதி

சொல்லாழி பாட்டும் தொகையும் சிதற

அவை இருண்ட காலத்தில் மூழ்கி

நீதி இலக்கியமாய் நீந்தி கரைசேர ,

ஐம்பெருங்காப்பிய அணிகள் கொண்டு

ஐஞ்சிறுங்காப்பிய அழகும் கண்டு ,

பல்வேறு சமயங்கள் பாடிப் போர்கொள்ள

கல்லும் கரையும் கனிச்சுவை தேனமுது

நான்மறை நிகராய் திருமறை விளங்கி,

மால்தனை பாடிய பிரபந்தமாய் நடந்து ,

நற்றமிழ் நாதம் நாற்றிசையும் ஒலிக்க

சிற்றிலக்கியப் பரல்கள் சிதற ஆடி,

புதுக்கவிதை என்னும் அணை உடைத்த

புதுநதியாய் பெறுக்கெடுத்து பாய்ந்து

உரைநடை என்னும் வீர நடை போட்டு ,

சிறுகதை என்னும் சிறுகாவியம் பாடி ,

நவீன கால சொற்றமிழ் நங்கை

புதினம் என்னும் புதுவரவாய் பொலிந்து

பொன்றாது நிற்கும் உன்னை கற்க

குன்றும் ஓராயுள் போதாதே ,தமிழமுதே !

உன்னாயுள் போல் வாழும் வரம்கொடுப்பாய் !!

கன்னித்தமிழை கண்போல் காக்கும் மறம்கொடுப்பாய் !!!