குருவிக் கூடு

மரங்கள் வெட்டப்பட்டதால் இரு சிறிய சிட்டுக் குருவிகளின் கூடு அழிந்த நிலை கூறும் கவிதை

 

முட்டையிடும் முன்பே

மூச்சு இருக்கும் முன்பே ,

கூட்டையொன்று கட்டிடக்

குதூகலித்தது ஒருகுருவி !

 

அடுக்கு மாடிகள்

அத்தனையும் கடந்து,

தடுப்புகள் ,வேலிகள் ,

தத்தளிப்புகளைத் தாண்டி ,

 

சக்திக்கு ஏற்ற

சிறுசிறு குச்சிகளை ,

சிறுகச் சிறுகச்

சேகரித்து, சீரமைத்துக்

 

கட்டமைக்கப் பட்டதோர்

சிட்டுக்குருவியின் சிறுகூடு,

கோரைகளும் குச்சிகளும்

கிண்ணவடிவில் அவதரிக்க ,

 

இட்டுவைத்தது பெண் குருவி

இந்திரலோகத்தில் மூன்றுமுட்டைகள்!

பத்துநாட்கள் அடைகாப்பில்

 பொரித்தது இளஞ்சிட்டுகள் !!

 

புழு பூச்சிகள் எனப் புதுவரவிற்கு

புது இரைகள் பலதேடி ,

பெண்ணும் ஆணும்

பறந்ததுவே கூட்டைவிட்டு !

 

எவரும் எதிர்பாராமல்,

காற்றிற்கும் சொல்லாமல்

வந்தனர் மானிடர்

தங்களின் பிழைப்பிற்கே !

 

ஓங்கி உயர்ந்த ஒற்றைமரத்தை ,

ஓங்கி வெட்டியது ஒருகோடாலி ,

இரும்பிற்கு இணையாய் யுத்தம் செய்ய

இயலுமா இற்றுப்போன குச்சிகளுக்கு !

 

சின்னஞ்சிறு சிட்டுக்கள்

கிண்கிணியாய் கதற,

வீழ்ந்தது பெருமரம் !

கவிழ்ந்தது கட்டடம் !!

 

மாய்ந்தன சின்னுயிர்கள் ,

ஓய்ந்தன அதன்சப்தம் ,

தாயும் தந்தையும் தங்களின்

வாயில் கவ்விய இரைகள் ,

 

வீணாகிப் போகும்

விபரீதம் கண்டனர்,

கூடும் அழிந்து

குஞ்சுகளும் இறந்த ,

 

கோரம் கண்டனர் !

கொடுந்துயர் கொண்டனர் ,

குறுநெஞ்சு துடித்தனர்,கண்ணீரால்

குற்றுயிர் நனைந்தனர் !!

 

இனி யாது செய்வோம் !

இனி எது மிஞ்சும் !

இரந்து கேட்டனர், இசை மீட்டிய குரலில்

இருவுயிரை மீட்க அல்ல !!

 

தங்களின் இன்னுயிர்

எச்சங்களையும் ,கிள்ளி

எரிந்துவிட மன்றாடிக்

கேட்டனர் மரவுள்ள மாந்தரிடம் !!!