நீர்

தன் மகனைத் தேடிய மீன்கள் தானும் அதே வலையில் சிக்கிக் கொண்டதைப் பற்றிய கவிதை

 

நீரிலே நெடுந்தூரம் 

நீங்கள் நீந்தி 

நீந்திப் போவதெங்கே?

காணவில்லை என்மகனை,

காலையிலிருந்து தேடுகிறோம்!

தனியாகப் போனானோ?

படையாகப் போனானோ?

தனியாகச் சென்றதில்லை,

படையைவிட்டுச் சென்றதில்லை.

படையாகக் கிளம்பினால் 

மீன்களை வலைவிரித்து வாழ்வறுப்பர்!

உம் மகனும் அவ்வாறே 

சிக்கிக் கொண்டானோ?

படை எங்கே?

பின்னே வரும் கூட்டமெல்லாம்,

படையைத் தேடிக் கிளம்பியதே!

படையாகக் கிளம்பிய 

மீன்களை நெடுவலைகள்,

பொட்டலமாய் கடலின் மேலே,

தூக்கியது, உயிர்கள் பாவம் 

துடித்தது.

என்மகனைக் கண்டறிந்தேன்,

அங்குத் துள்ளித் துள்ளி 

நகர்ந்து போய்,

அவனருகே அமர்ந்தேன்,

என்னைக் கண்ட

துடிப்பில், கடைசியாய் அவன் 

வாள்மட்டும் துடித்தது

நீரிலும் ஓர் உலகம் 

நிம்மதியாய் இருப்பதை ,

இந்த வேற்றுக்கிரக வாசிகள் 

உணர்வதிங்கே எப்போது?