ஒரு பெண்ணின் மரபு கவிதை

பெண்களின் என்றும் மாறா மரபைக் கூறும் மரபுக்கவிதை

 

வாசற்  படிகட ந்துவந் ததில்லை ,

நான்பலர் ஏசும் படிநடந் ததில்லை ,

வான்பார்க் கவெளி படியில் அமர்ந்தேன்

அறையின் இருள்பழ கிப்போன எனக்கு

வெளிச்சம் கண்ணை வருத்தி கூசுகிறது ,

சுவர்அடைத் தசுகம் வழங்கும் சுதந்திரம்

ஏனோ பறக்கத் துடிக்கிறது ,

சிறகை தருவா யோஎன் புறாவே !